WARSZTATY MODLITWY
Cz. 1. "Bóg żywy - kocha, czeka, pragnie, mówi". 30.01.2023. <<< link do nagrania
Praktyka do domu na I tydzień
1. prowadzić zeszyt do modlitwy
2. Do następnego spotkania jeden raz dziennie czytam „Hymn o miłości” I Kor/ 1-13.
3. Postaram się znaleźć dla mnie wygodne miejsce i czas. Spotkam się każdego dnia minimum 15min z Panem. (możemy w tym czasie patrzeć na krzyż lub wizerunek Pana, możliwa też adoracja)
(ważne: NIC NIE MUSZĘ MÓWIĆ, PO PROSTU MAM BYĆ PRZED PANEM)
4. Mogę w trakcie tej modlitwy zapisywać w swoim zeszycie, przemyślenia lub pojedyncze słowo, które może będę miał w sercu. Jeśli nic nie napiszę nic nie szkodzi :-) wtedy zapisuje w swoim zeszycie takie zdanie, jak poniżej i dokończyć je, wedle podpowiedzi Ducha Świętego.
W możliwie krótki i konkretny sposób postaram się przybliżyć metodę lectio divina. Jest ona jednym ze sposobów czytania Pisma św. prowadzących do lepszego poznania Boga i Jego zbawczych planów w Jezusie Chrystusie, także w odniesieniu do naszego osobistego życia. Lectio divina (co w tłumaczeniu oznacza Bożą lekturę) jest to indywidualne albo zbiorowe czytanie i rozważanie Pisma św. jako słowa Bożego, odbywające się w poddaniu Duchowi Świętemu i przechodzące w medytację, modlitwę i kontemplację.
Korzeni lectio divina należy szukać w tak zwanej egzegezie duchowej, a więc w potrzebie uaktualniania znaczenia tekstów Biblii. W przypadku chrześcijan egzegeza duchowa [objaśnianie, interpretacja] wyłoniła się głównie z potrzeby uaktualniania znaczenia Pism Starego Testamentu. Nauczycielami duchowej lektury Biblii (lectio divina) w pierwszych wiekach chrześcijaństwa stali się głównie: Orygenes i św. Grzegorz z Nyssy na Wschodzie († 394) oraz św. Grzegorz Wielki († 604) i św. Bernard († 1153) na Zachodzie. Przy ich szczególnym udziale, duchowa lektura Biblii zagościła w tradycji mniszej i powszechnej oraz stała się punktem centralnym lectio divina, usystematyzowanego w średniowieczu.
Strona 1 z 2
Odwiedza nas 26 gości oraz 0 użytkowników.